طللب باران
از امام سجاد(ع) نقل شده که فرمود: کوفیان نزد امام على آمده از نیامدن باران شکایت کردند و گفتند: (از خدا) براى ما باران بخواه ، امیر مومنان(ع) به حسین(ع) فرمود: برخیز و از خداوند طلب باران کن !
او برخاسته حمد و ثناى الهى به جاى آورده و بر پیامبر(ص) درود فرستاد و عرض کرد: بارالها! بخشنده خیرات و نازل کننده برکات ! آسمان را بر ما سرشار ببار، و ما را از بارانى بسیار فراگیر، انبوه ، پر دامنه ، پیوسته ریزان ، روان و شکافنده (زمین هاى خشک و تشنه ) - که با آن از بندگانت ناتوانى را بردارى و زمین هاى مرده را زنده سازى - سیراب فرما. آمین اى پروردگار جهانیان.
او دعاى خود را به پایان نبرده بود که ناگهان خداوند باران (سیل آسا) فرستاد. عربى بادیه نشین از برخى نواحى کوفه آمد و گفت : دره ها و تپه ها را پشت سر گذاشتم ، در حالى که آب یکى در دیگرى (از فراوانى ) پیچ و تاب مى خورد.
موسوعه کلمات الامام الحسین ، ص 133