طللب باران
طللب باران
از امام سجاد(ع) نقل شده که فرمود: کوفیان نزد امام على آمده از نیامدن باران شکایت کردند و گفتند: (از خدا) براى ما باران بخواه ، امیر مومنان(ع) به حسین(ع) فرمود: برخیز و از خداوند طلب باران کن !
او برخاسته حمد و ثناى الهى به جاى آورده و بر پیامبر(ص) درود فرستاد و عرض کرد: بارالها! بخشنده خیرات و نازل کننده برکات ! آسمان را بر ما سرشار ببار، و ما را از بارانى بسیار فراگیر، انبوه ، پر دامنه ، پیوسته ریزان ، روان و شکافنده (زمین هاى خشک و تشنه ) - که با آن از بندگانت ناتوانى را بردارى و زمین هاى مرده را زنده سازى - سیراب فرما. آمین اى پروردگار جهانیان.
او دعاى خود را به پایان نبرده بود که ناگهان خداوند باران (سیل آسا) فرستاد. عربى بادیه نشین از برخى نواحى کوفه آمد و گفت : دره ها و تپه ها را پشت سر گذاشتم ، در حالى که آب یکى در دیگرى (از فراوانى ) پیچ و تاب مى خورد.
موسوعه کلمات الامام الحسین ، ص 133
حکمت روزی اندک
ولو بسط الله الرزق لعباده لبغو فی الارض ولکن ینزل بقدر ما یشا انه بعباده خبیر بصیر
اگر خدا رزق را بر بندگانش وسعت دهد،
در زمین سرکشی و ستم کنند، ولی آنچه
را بخواهد به اندازه نازل میکند؛ یقیناً او
به بندگانش آگاه و بیناست.(شوری27)
